Not in my back yard. Het nimby effect zit sterk ingebakken bij velen. Gisteravond organiseerde de gemeente Zutphen een arenaconferentie om samen met aanwezigen te komen tot een aantal optimale varianten inzake de verbouwing van het Broederenkerk/kloostercomplex tot een eigentijds cultuurcomplex.
Hoe krijgen we burgerparticipatie van de grond waarbij het accent ligt op overstijgend denken en niet op het verdedigen van eigen belangen? Maar ook, hoe krijg je vertegenwoordigers uit alle geledingen en leeftijdsklassen aan tafel?
Gisteravond was met name de leeftijdsklasse vanaf 60 jaar en ouder vertegenwoordigd. De jongere mensen in de zaal, waren in functie, ze vertegenwoordigen de gemeente of een andere betrokken partij in de organisatie van de avond. Waar waren de andere leeftijdsgroepen? Zijn alleen 60 plussers geïnteresseerd in een dergelijk cultuurcluster? Dat geloof ik niet. Toch waren op deze avond al helemaal geen jongeren en nagenoeg geen dertig/veertigers afgekomen, ondanks het feit dat deze avond ook wel via social media was aangekondigd. Nu kan het natuurlijk ook zijn dat jonge mensen de gemeente niet volgen via social media. Wat dat betreft valt er nog een wereld te winnen: Op welke wijze betrekt de gemeente de burger bij participatie en hoe zorgen we er met elkaar voor dat alle generaties aan tafel zitten en meedenken?
Burgerzaal, arenaconferentie Broederenklooster
Gisteravond lag de nadruk met name op de stedenbouwkundige invulling van het te realiseren cultuurcluster. Door toevoeging van 1 of twee vleugels nieuwbouw wordt het gemankeerde hof – op dit moment slechts omsloten door twee wanden – weer een besloten kloosterhof en kunnen in het complex zowel de reeds aanwezige functies (de bibliotheek en het Stedelijk Museum) worden gecontinueerd als ook extra functies worden toegevoegd zodat een aantrekkelijk cluster gaat ontstaan zowel voor bewoners als voor toeristen.
Het huidige hof bij het complex biedt ruimte aan het Gideon monument, in 1950 opgericht ter nagedachtenis aan slachtoffers van de tweede wereldoorlog en dit bleek de splijtzwam. Aanwezige bewoners verdeelden zich feitelijk over twee kampen. Vanuit het ene kamp werd een sterke lobby gevoerd feitelijk zo weinig mogelijk aan de plek te veranderen. Deze groep beoogt rust en ruimte om tijdens de nationale dodenherdenking blijvend de mogelijkheid te hebben op deze plek de oorlogsslachtoffers te kunnen herdenken. Verplaatsing van het monument naar een andere door de oorlog verstoorde plek in de stad, is voor deze groep niet aan de orde
De andere groep zoomde niet alleen in op de ruimtelijke varianten die werden aangeboden, maar ook op het nut en noodzaak van de clustering. Maar ook hier, veel eigen deelbelangen waardoor een overstijgend belang niet altijd kon worden bereikt. Daar zit natuurlijk ook de angel, hoe stijg je als belanghebbende boven het niveau van inspraak op de eigen onderdelen uit naar constructieve samenwerking aan het grotere belang? Maar toch, ondanks die angel, wel een aantal rake opmerkingen die als waardevolle aanvullingen op de conceptvarianten door de gemeente konden worden meegenomen.
De avond werd treffend afgesloten door de woorden van een heer op leeftijd. Hij verweet het gros van de aanwezigen dat ze daar enkel en alleen zaten om hun eigen wensen na te jagen, ondanks het feit dat ze nog maar kort van leven hadden en hij hekelde het feit dat ze daarbij al helemaal geen oog hadden voor de belangen, wensen en noden van jongere generaties, de toekomstige gebruikers van het complex. Deze spreker had gelijk. Dat is inderdaad de vraag die deelnemers aan dergelijke bijeenkomsten zich moeten stellen: zit ik hier enkel en alleen voor mijn eigen belang of ben ik in staat ook de belangen van anderen te borgen en vanuit een groter geheel naar het gebeuren te kijken?